گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی

گفتند خلایق که تویی یوسف ثانیشیرینتر از آنی به شکرخنده که گویمتشبیه دهانت نتوان کرد به غنچهصد بار بگفتی که دهم زان دهنت کامگویی بدهم کامت و جانت بستانمچشم تو خدنگ از سپر جان گذراندچون اشک بیندازیش از دیده مردم

چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنیای خسرو خوبان که تو شیرین زمانیهرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانیچون سوسن آزاده چرا جمله زبانیترسم ندهی کامم و جانم بستانیبیمار که دیده​ست بدین سخت کمانیآن را که دمی از نظر خویش برانی