بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنیآخرالامر گل کوزه گران خواهی شدگر از آن آدمیانی که بهشتت هوس استتکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزافاجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنانخاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهاتکار خود گر به کرم بازگذاری حافظای صبا بندگی خواجه جلال الدین کن

خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنیحالیا فکر سبو کن که پر از باده کنیعیش با آدمی ای چند پری زاده کنیمگر اسباب بزرگی همه آماده کنیگر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنیمگر از نقش پراگنده ورق ساده کنیای بسا عیش که با بخت خداداده کنیکه جهان پرسمن و سوسن آزاده کنی